Λίγοι οι ελαιοπαραγωγοί που ασχολήθηκαν σοβαρά με την καλλιέργεια της ελιάς τα 50 τελευταία χρόνια στην Ιεράπετρα. Η Ιεράπετρα, που ζούσε αποκλειστικά από το ελαιόλαδο πριν το 1970, σήμερα κι ενώ η τιμή του έξτρα παρθένου ελαιολάδου έχει φτάσει στα 10 ευρώ περίπου, γυρίζει την πλάτη της στην καλλιέργεια της ελιάς, ενώ είναι ξεκάθαρο πλέον ότι και στη νέα ελαιοκομική περίοδο η τιμή του “πράσινου χρυσού” της Κρήτης θα παραμείνει σε υψηλά επίπεδα.
Μετά το 1970, στην Ιεράπετρα ξεριζώθηκαν χιλιάδες ελαιόδεντρα για να κατασκευαστούν σύγχρονα θερμοκήπια με καλλιέργειες κηπευτικών και ανθέων.
Η καλλιέργεια της ελιάς πέρασε σε δεύτερη μοίρα και αυτό είχε σχέση όχι μόνο με τα πρώιμα κηπευτικά, αλλά και με τη χαμηλή τιμή παραγωγού του λαδιού, που δεν κάλυπτε τις περισσότερες χρονιές τα έξοδα του ελαιοπαραγωγού.
Αφημένο στην τύχη του το 70% των λιόφυτων
Λίγοι ήταν οι ελαιοπαραγωγοί που ασχολήθηκαν σοβαρά με την καλλιέργεια της ελιάς τα 50 τελευταία χρόνια στην Ιεράπετρα.
Στεναχωριέμαι ειλικρινά όταν βλέπω ολόκληρα χωριά που ζούσαν μόνο από το λάδι να έχουν παραδώσει τους ελαιώνες τους σε ξένα χέρια, επειδή η νέα γενιά σνομπάρει αυτήν την ωραία καλλιέργεια.
Σιγά-σιγά θα γίνουμε υπηρέτες και σερβιτόροι των ξένων και δε θα το καταλάβουμε… Κάποτε μας έλεγαν οι νεότεροι ότι δεν είχε τιμή το λάδι και γι’ αυτό δεν καλλιεργούσαν τις ελιές των γονιών τους. Τώρα που το λάδι έχει τιμή, ποια δικαιολογία έχουν να μας παραθέσουν; Αν κάνετε μια βόλτα στην ύπαιθρο, θα διαπιστώσετε ότι το 70% των λιόφυτων αυτή τη στιγμή είναι εντελώς παρατημένα στην τύχη τους», μας είπε ο συνταξιούχος ελαιουργός Μανόλης Παπαδάκης.Προτάσεις ειδικής θρέψης και φυτοπροστασίας
Με τη βοήθεια της γεωπόνου Ασπασίας Σαμπροβαλάκη-Τράκου, επιχειρήσαμε να καταγράψουμε τι θα μπορούσε να αντιμετωπίσει ένας νέος ελαιοπαραγωγός της Ιεράπετρας, που λόγω της καλής τιμής του λαδιού θα αποφασίσει να ασχοληθεί λίγο πιο σοβαρά με τον ελαιώνα του.